Papryka pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej i była uprawiana już 2500 lat p.n.e. Dla Azteków papryka nie była tylko przyprawą, ale również używano papryki do obrony. Aztekowie rozpylali paprykę z dmuchaw dzięki czemu skutecznie odpierali ataki swoich wrogów. Historia papryki w Europie rozpoczęła się w XV wieku, a dokładnie w roku 1493 kiedy to Krzysztof Kolumb przywiózł do Hiszpanii pierwsze jej nasiona. Papryka szybko zdobyła popularność i sukcesywnie zaczęto ją uprawiać również w innych krajach w tym we Włoszech, na Bałkanach i nawet w Indiach. Szczególną pozycję papryka odgrywa w kuchni węgierskiej, w której stała się narodową jarzyną i przyprawą, obowiązkowym składnikiem gulaszu, leczo i zupy rybnej.
W Polsce tradycja jedzenia słodkiej papryki na surowo jest stosunkowo krótka, bo liczy tylko 30 lat. Wcześniej spożycie papryki ograniczało się głównie do jej postaci konserwowanej.
Najpopularniejsze odmiany słodkiej papryki:
Najpopularniejsze ostre odmiany papryki z grupy chili:
Papryka jest bogatym źródłem witaminy C, szczególnie dużo występuje jej w surowej zielonej papryce z grupy chili. Papryka w procesie obróbki termicznej oraz suszenia traci prawie całą witaminę C, jednak w wyniku suszenia rośnie nawet 100 krotnie ilość witaminy A. W XIX wieku rozpoczęto ścierać paprykę na proszek. Do jego wykonania używa się zarówno odmian łagodnych oraz pikantnych papryki. Technologia została opracowane przez braci Palffy.
W handlu oprócz papryki świeżej, papryka jest dotępna min. w postaci papryki marynowanej, papryki w proszku w wersji pikantnej i słodkiej, papryki w płatkach (przeważnie w wersji pikantnej) oraz papryki wędzonej. Również ta ostatnia oferowana jest w wersji łagodnej i pikantneji posiada postac proszku.