owoce morza- skorupiaki

Do  najpopularniejszych gatunków skorupiaków zalicza się min. krewetki, langusty langustynki i homary

Krewetki występują we wszystkich morzach na kuli ziemskiej. Większość gatunków charakteryzuje wygięta budowa, lekko prześwitująca, o różowym do czerwonobrazowego lub zielonobrazowym ubarwieniu. W obrocie handlowym, krewetki dzielone są na krewetki „shrimps” i „prawns”. Podział ten odnosi się do rozmiaru krewetki.  W skali międzynarodowej brakuje ujednolicenia podziału krewetek, odmienne kryteria obowiązują na kontynencie europejskim, w Anglii, w Stanach Zjednoczonych, Indiach i na obszarze Oceanu Spokojnego. Można przyjąć, że małe krewetki, których kilogram liczy ok. 200 sztuk określane są w handlu jako „shrimps”. Z kolei duże osobniki zaliczane są do kategorii „ prawns” i sprzedawane są jako olbrzymie "krewetki king” (królewskie), "krewetki tygrysie" (tiger) lub „ jumbo”. Z uwagi na pochodzenie, krewetki można podzielić na zimno- i ciepłowodne. Znacznie lepsze pod względem jakości i tym samym droższe są gatunki z zimnych wód. Wśród nich można wyróżnić gatunki słodkowodne i morskie. Największym przedstawicielem gatunku jest Krewetka Tygrysia (Penaeus Monodon) osiągająca długość do 33 cm i wagę do 150 g. Na rynku jest powszechnie znana jako krewetka Black Tiger.  Do najbardziej cenionych gatunków krewetek z uwagi na ich jakość zalicza się min.: Krewetkę Niebieską ( Ameryka Północna), Bladoczerwoną Krewetka Głębinową (Aristeusantennatus) występująca w wodach  Zielonego Przylądka, w Morzu Śródziemnym, Czerwoną Krewetkę Głębinowa (Aristaeomorpha foliacea) poławianą głównie przy wybrzeżach Morza Śródziemnego, Krewetkę Kadal z Oceanu Indyjskiego, Krewetkę Brazylijską i Krewetkę Chińska.

Krewetki modliszkowe (Squilla mantys) ( wł. cannocchia lub panocchia) W Polsce ten gatunek krewetki nazywana jest również Rawką. Skorupiak osiąga do 20 cm długości i jest pokryty kremowo-perlistym i przeźroczystym pancerzem. Krewetka zaopatrzona jest w charakterystyczne odnóża przypominające odnóża modliszki. Bardzo delikatny rodzaj skorupiaka, szybko się psuje, wręcz „ topi” pozostawiając pusty pancerz. W Polsce gatunek osiągalny w dużych sieciach handlowych.

Homar europejski ( wł. Astice) (Homarus gammarus) jest największym europejskim skorupiakiem i może osiągnąć 60 cm długości oraz wagę do 6 kg. Gatunek ten występuje w wodach wybrzeży Norwegii, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Francji. Grzbiet homarów może przybierać kolory od intensywnie niebieskiego marmurkowanego przez niebieskozielony do fioletowo-czarnego. Największe osobniki homarów amerykańskich (Homarus americanus) mogą osiągać długość 70 cm i ważyć do 9 kg. Homary są cenione z uwagi na jakość mięsa, które znajduje się w szczypcach oraz w odwłoku homara. Głównym okresem połowu homarów są miesiące letnie. Złowiony homar przetrzymywany jest w basenach wypełnionych morską wodą. W niewoli homary nie odżywiają się, a jedynie wykorzystują związki odżywcze zgromadzone wcześniej w organizmie. W związku z powyższym w miesiącach wiosennych, poprzedzających okres ich połowu, homary nie odznaczają się najwyższa jakością.

Homarzec (langustynka) (Nephrops norvegicus) jest dziesiecionogiem o znacznie mniejszych rozmiarach w porównaniu z homarami. Zwierzę jest koloru jasno-łososiowego, posiada długie, wąskie i pokryte wyrostki szczypce. Występuje wzdłuż całego wybrzeża północnej części Oceanu Atlantyckiego, w zachodnim rejonie Morza Śródziemnego oraz w Morzu Adriatyckim. Sprzedawany jest po włoską nazwą „Scampo” w postaci surowej lub gotowanej. W handlu głównie oferuje się jego odwłoki.

Langusty (Palinurus)  to sporej wielkości skorupiaki. Mogą osiągnąć nawet 8 kg wagi i 45 cm długości. Przeciętny konsument odróżnia langustę od homara po braku szczypiec. Langusty w celu zdobycia pokarmu posługują się szczękonóżami. Cechą charakterystyczną langusty europejskiej ( wł. Aragosta) (Palinurus elephas) jest intensywnie czerwony pancerz oraz obecność dwóch rzędów plam na odwłoku. Zwierzę występuje w czystych wodach od atlantyckich wybrzeży północno - zachodniej Afryki przez Morze Śródziemne aż po wybrzeża Szkocji.

Źródła: M. Kwoczek, Ocena bromatologiczna i chemometryczna owoców morza na podstawie ich składu pierwiastkowego. Gdańsk 2006 [on line]